Online consultatiebureau voor miskraammoeders
Door: Wendie Hoenders
Ik vier vandaag het leven dat ik in mij droeg
Ook al vertrok jij al weer zo vroeg
Dank je wel dat je mij als mama koos
Ook al voelde ik me na je vertrek eerst zo machteloos
Jij en ik we spreken dezelfde taal
Verbonden werden wij in dit bijzondere verhaal
Ik ben zo dankbaar voor jouw leven!
Ook al was je hier op aarde bij mij maar even “Gedicht: Ik vier het leven dat ik in mij droeg” verder lezen
Op 15 oktober is het ‘Baby loss awareness day’, een dag waarop we onder andere miskramen herdenken. Het is tijd voor meer openheid en bewustzijn over het onderwerp. Graag deel ik de 5 dingen die ik na mijn miskramen nog niet wist.
Klik op de afbeelding om deze videoblog op YouTube te bekijken. “De 5 dingen die ik na mijn miskraam niet wist” verder lezen
‘Ach joh, gelukkig ben je nog jong genoeg om weer zwanger te raken.’ ‘Wees blij dat je al gezonde kinderen hebt.’ ‘ Eigenlijk maar goed ook dat het nog niet levensvatbaar was.’ Zomaar wat (goed bedoelde) uitspraken uit het uitgebreide repertoire, waar de omgeving van een willekeurige vrouw met een miskraam uit put. Maar erkent dan helemaal niemand jouw ongeboren vrucht? “Erken je ongeboren vrucht!” verder lezen
Veel vrouwen met een vroegere miskraam hebben hun ervaring ‘in de doofpot ’ gestopt. Vaak omdat ze weinig tot geen steun hebben ervaren van hun omgeving. Terwijl ze grote behoefte hadden aan liefde en begrip, kregen ze onbegrip en zelfs verwijten. Dit verborgen verlies kan zelfs vele jaren na dato grote consequenties hebben. “Miskraam uit de doofpot” verder lezen
Aan de slag gaan met je miskraamverleden is belangrijk. Allereerst voor jezelf, want als jij je eigen rouwproces uit de weg gaat, kan jij je vroeg of later flink tegenkomen. Ook kan het zijn dat je gezin hier last van gaat ondervinden. Je andere kinderen kunnen bijvoorbeeld plaatsvervangend rouwen om hun afwezige zus of broer. Ik adviseer je jouw miskraam te verwerken op de manier die bij jou past. Op deze pagina zie je welke begeleiders bij jou in de buurt zitten. (Joyce Beckker, auteur)
Een gezond kindje op de wereld zetten is voor velen van ons een diep verlangen. Maar na een aantal miskramen kun je niet meer relaxed zijn en zit je in een overlevingsstand. Elke dag sta je op met een diepgewortelde en gekoesterde wens. Het kan je helpen om in je omgeving met anderen erover te praten. Daarnaast adviseer ik je om samen met je partner dingen te ondernemen, even de zinnen te verzetten door bijvoorbeeld ergens te gaan lunchen. Ook raad ik je aan een dagboek bij te houden waarin jij je intiemste gevoelens en gedachten kan opschrijven. (Diana Wouters-Sellis, miskraamcoach)
Het ervaren van chaos en ongemak vlak voor je afspraak met je therapeute, is een normale reactie. Ik adviseer je om toch te gaan. Na de sessie voel jij je vast beter. Dit fenomeen zie ik ook terug bij mijn klanten. Het gebeurt wel eens dat iemand afzegt vanwege ziekte of zich beroerd voelen. Als zij besluit om toch te komen, dan verdwijnen de klachten na de sessie spontaan. Als jij je miskraam verwerkt, kunnen de gevolgen voor je groot zijn en daarom kunnen de problemen vooraf ook veel groter zijn. Weet dat dit erbij hoort. Het verwerken van je miskraam en je lichaam en leven terugkrijgen, is een geschenk aan jezelf. (Thea van Dijk, miskraamcoach en trainer)
Verliesbeleving is perceptie. Het doet jou net zoveel pijn, als dat het jou pijn doet. Ongeacht de leeftijd van de zwangerschap en de omstandigheden. Het gaat puur om jou en jouw gevoel daarbij. Daarom mag jij jezelf serieus nemen in je pijn en verdriet, wat iedereen er ook van vindt. Geef jezelf toestemming te rouwen, zolang dat nodig is. Je mag je ongeboren kind erkennen. Hiermee leg je de basis voor een vernieuwde versie van jezelf. Met voor altijd in je hart het zieltje, waar jij even de draagmoeder van mocht zijn. (Joyce Beckker)
Internationaal spreek je tot 20 weken zwangerschap van miskraam, in Nederland tot ongeveer 16 weken. Een doodgeboren kindje een miskraam noemen is kwetsend, je erkent daarmee niet dat het om een kind gaat en doet zo afbreuk aan het verdriet en de pijn van de ouders. Zelf heb ik de neiging om van een miskraam te spreken wanneer je nog geen leven hebt gevoeld, en daarna van een stilgeboren of doodgeboren kindje. Dus ook niet een doodgeboorte. Het is een kindje. (Irene Otto, persoonlijke en online begeleiding)
https://miskraamverwerken.nl/meest-gestelde-vragen/miskraam-versus-doodgeboorte/
keyword:
Titel: Miskraam versus doodgeboorte – MiskraamVerwerken.nl
Ik heb een vroege miskraam gehad en ben daar erg verdrietig over. Mijn collega vindt dat een doodgeboorte veel erger is. Moet ik er dan overheen stappen?
Hoe intens je je verdriet beleeft, kun je niet afmeten aan de lengte van de zwangerschap. Het heeft meer te maken met de verwachtingen, de hoop en/of de plannen die je al had voor het kindje dat in je groeide. Het heet niet voor niets ‘In verwachting zijn’. Soms proberen vrouwen zichzelf te overtuigen dat het nog niet zoveel voorstelde. Realiseer je dat je op die manier je verdriet wegstopt. En verdriet dat er niet mag zijn, kan later in je leven alsnog de aandacht vragen. Vaak gebeurt dat op een manier die ogenschijnlijk niets met je miskraam te maken heeft en dan is het moeilijk om het verband nog te zien. Zo kun je bijvoorbeeld een burn-out krijgen, of in een depressie raken. (Irene Otto, persoonlijke en online begeleiding)
Het vermenselijken van een foetus is niet alleen logisch, het is volstrekt normaal. Elk geboren en ongeboren wezen, in welke staat van ontwikkeling dan ook, is automatisch verbonden met een ziel en lichaampje dat zich aan het ontwikkelen is. Het verliezen van een vruchtje als miskraam, hoe klein dan ook in de moederbuik, is het gedwongen loslaten van een minimensje. Dus je hebt gelijk, het betreft wel degelijk een mens! (Claudia Koole, auteur/ontwerper)
De meeste mensen bedoelen hiermee dat je het moet afsluiten en achter je laten. Zand erover en weer door. Maar dit is niet de oplossing. Wanneer je het probeert te vergeten ga jij je emoties onderdrukken. En dat is nou juist heel hard werken. Vergelijk het maar met het onder water houden van een opgeblazen strandbal, het kost je heel veel kracht en als je even niet oplet schiet de bal onverwacht boven water. Wat dan wel helpt? Laat je emoties er zijn en neem jezelf serieus. Door jezelf en je gevoelens serieus te nemen kun je je verlies integreren en je verdriet en de liefde voor het kindje of de kindjes die je mist met je mee leren dragen. (Irene Otto, persoonlijk en online begeleider)
Velen van ons zijn opgevoed met het fabeltje dat je niet boos mag zijn. Dat is onzin, want boosheid uiten is je bestaansrecht opeisen. Het is het terug claimen van je levenskracht. Vaak is dit de eerste stap naar heling van je miskraam, want achter die boosheid gaat nog veel meer schuil. Ik wil je een praktische tip meegeven. Vul de volgende zin aan: ‘Als ik morgen wakker word, wil ik bevrijd zijn van …’ Schrijf alles op wat zich aandient. Deze oefening geeft je helderheid wat aandacht wil. Neem dat vooral serieus! (Joyce Beckker, auteur)