Blog

Er wordt gezegd dat het verwerken van mijn miskraam ook belangrijk is voor mijn gezin. Maar het gaat goed met mijzelf zolang ik er juist niet aan denk of erover praat. Hoe zit dat?

Aan de slag gaan met je miskraamverleden is belangrijk. Allereerst voor jezelf, want als jij je eigen rouwproces uit de weg gaat, kan jij je vroeg of later flink tegenkomen. Ook kan het zijn dat je gezin hier last van gaat ondervinden. Je andere kinderen kunnen bijvoorbeeld plaatsvervangend rouwen om hun afwezige zus of broer. Ik adviseer je jouw miskraam te verwerken op de manier die bij jou past. Op deze pagina zie je welke begeleiders bij jou in de buurt zitten. (Joyce Beckker, auteur)

Mijn gynaecoloog adviseert me na meerdere mislukte zwangerschappen ontspannen te blijven om opnieuw zwanger te raken. Maar hoe doe ik dat zonder steeds in de angst te schieten?

Een gezond kindje op de wereld zetten is voor velen van ons een diep verlangen. Maar na een aantal miskramen kun je niet meer relaxed zijn en zit je in een overlevingsstand. Elke dag sta je op met een diepgewortelde en gekoesterde wens. Het kan je helpen om in je omgeving met anderen erover te praten. Daarnaast adviseer ik je om samen met je partner dingen te ondernemen, even de zinnen te verzetten door bijvoorbeeld ergens te gaan lunchen. Ook raad ik je aan een dagboek bij te houden waarin jij je intiemste gevoelens en gedachten kan opschrijven. (Diana Wouters-Sellis, miskraamcoach)

Ik wil wel naar een therapeut, maar al tweemaal moest ik afbellen omdat ik me ziek voelde. Volgens mij is dat geen toeval. Waarom gebeurt dit?

Het ervaren van chaos en ongemak vlak voor je afspraak met je therapeute, is een normale reactie. Ik adviseer je om toch te gaan. Na de sessie voel jij je vast beter. Dit fenomeen zie ik ook terug bij mijn klanten. Het gebeurt wel eens dat iemand afzegt vanwege ziekte of zich beroerd voelen. Als zij besluit om toch te komen, dan verdwijnen de klachten na de sessie spontaan. Als jij je miskraam verwerkt, kunnen de gevolgen voor je groot zijn en daarom kunnen de problemen vooraf ook veel groter zijn. Weet dat dit erbij hoort. Het verwerken van je miskraam en je lichaam en leven terugkrijgen, is een geschenk aan jezelf. (Thea van Dijk, miskraamcoach en trainer)

Ik heb een vroege miskraam gehad en ben daar erg verdrietig over. Mijn collega vindt dat een doodgeboorte veel erger is. Moet ik er dan maar snel overheen stappen?

Verliesbeleving is perceptie. Het doet jou net zoveel pijn, als dat het jou pijn doet. Ongeacht de leeftijd van de zwangerschap en de omstandigheden. Het gaat puur om jou en jouw gevoel daarbij. Daarom mag jij jezelf serieus nemen in je pijn en verdriet, wat iedereen er ook van vindt. Geef jezelf toestemming te rouwen, zolang dat nodig is. Je mag je ongeboren kind erkennen. Hiermee leg je de basis voor een vernieuwde versie van jezelf. Met voor altijd in je hart het zieltje, waar jij even de draagmoeder van mocht zijn. (Joyce Beckker)

Ik ken iemand wiens kindje na 9 maanden doodgeboren is, maar haar tante heeft het over een miskraam. Ik vind dat afbreuk doen aan het verdriet van mijn kennis. Wat vinden jullie?

Internationaal spreek je tot 20 weken zwangerschap van miskraam, in Nederland tot ongeveer 16 weken. Een doodgeboren kindje een miskraam noemen is kwetsend, je erkent daarmee niet dat het om een kind gaat en doet zo afbreuk aan het verdriet en de pijn van de ouders. Zelf heb ik de neiging om van een miskraam te spreken wanneer je nog geen leven hebt gevoeld, en daarna van een stilgeboren of doodgeboren kindje. Dus ook niet een doodgeboorte. Het is een kindje. (Irene Otto, persoonlijke en online begeleiding)
https://miskraamverwerken.nl/meest-gestelde-vragen/miskraam-versus-doodgeboorte/
keyword:
Titel: Miskraam versus doodgeboorte – MiskraamVerwerken.nl
Ik heb een vroege miskraam gehad en ben daar erg verdrietig over. Mijn collega vindt dat een doodgeboorte veel erger is. Moet ik er dan overheen stappen?

Ik heb vorige maand een vroege miskraam gehad. Veel mensen vragen me hoe ver ik was. Maar dat maakt toch eigenlijk niets uit?,

Hoe intens je je verdriet beleeft, kun je niet afmeten aan de lengte van de zwangerschap. Het heeft meer te maken met de verwachtingen, de hoop en/of de plannen die je al had voor het kindje dat in je groeide. Het heet niet voor niets ‘In verwachting zijn’. Soms proberen vrouwen zichzelf te overtuigen dat het nog niet zoveel voorstelde. Realiseer je dat je op die manier je verdriet wegstopt. En verdriet dat er niet mag zijn, kan later in je leven alsnog de aandacht vragen. Vaak gebeurt dat op een manier die ogenschijnlijk niets met je miskraam te maken heeft en dan is het moeilijk om het verband nog te zien. Zo kun je bijvoorbeeld een burn-out krijgen, of in een depressie raken. (Irene Otto, persoonlijke en online begeleiding)

Het irriteert me dat het kindje dat ik verloor in mijn buik, door de arts een foetus wordt genoemd. Alsof het geen mens was. Wat vinden jullie daarvan?

Het vermenselijken van een foetus is niet alleen logisch, het is volstrekt normaal. Elk geboren en ongeboren wezen, in welke staat van ontwikkeling dan ook, is automatisch verbonden met een ziel en lichaampje dat zich aan het ontwikkelen is. Het verliezen van een vruchtje als miskraam, hoe klein dan ook in de moederbuik, is het gedwongen loslaten van een minimensje. Dus je hebt gelijk, het betreft wel degelijk een mens! (Claudia Koole, auteur/ontwerper)