Door: Sabina Krijger
Buikpijn, slecht slapen, verminderde eetlust, boosheid, slaan/schoppen, veel willen knuffelen, stil en terugtrekken, slechte schoolprestaties; dit zijn veel voorkomende klachten in mijn praktijk bij kinderen die te maken hebben met een miskraam in het gezin.
Vaak is dit een weerspiegeling van onzichtbare pijn bij moeder (of ouders). Gaat het met een van beide niet goed, dan is dat terug te zien bij het (ongewenst) gedrag van de kinderen. Daarom is het zo belangrijk dat je als moeder goed voor jezelf zorgt en praat met je kinderen en je omgeving. “Kinderen en miskraam” verder lezen
Volgens diverse bronnen (o.a. Wikipedia) krijgt één op de vier vrouwen in haar leven te maken met een miskraam. Behoor jij tot deze grote groep? Een miskraam krijgen is een ingrijpende gebeurtenis. Natuurlijk allereerst voor jezelf. Want jij stond (of staat nog steeds) er vaak, tot bepaalde hoogte, alleen voor. 
Heb jij weleens een miskraam gehad? Dan weet je dat dit grote impact kan hebben op je leven. Je weet waarschijnlijk ook dat deze nare gebeurtenis tevens neveneffect heeft op anderen, bijvoorbeeld op je moeder. Hopelijk was ze er voor jou, maar soms heeft dat een aanloop nodig. Ik neem je mee in een fictief verhaal en stel je voor aan Nel. 
Toen ik na zeven ’magere jaren’ eindelijk weer zwanger was, beleefde ik dat meteen zeer intens. Ik ervoer al van het begin af aan contact met de ziel van het kind; we noemden haar Huppeltje. Ik voelde in mijn buurt regelmatig een concentratie van energie die warmte uitstraalde. 
Iedere vrouw die een miskraam heeft gehad zal het herkennen: wanneer je het vertelt, krijg je van je omgeving allerlei opmerkingen te horen. Opmerkingen als: ‘Je weet tenminste dat je zwanger kunt worden’, ‘Het was vast niet goed’, ‘Je kunt er nog genoeg krijgen’, ‘Je bent nog jong’ en ga zo maar door. 
Psychosociaal therapeut Irene Otto lanceerde de Facebookpagina #ikhadeenmiskraam. Het is haar droom dat daar straks ook een belangeloze website bij komt die gerund wordt door vrouwen die zelf in het verleden een miskraam hebben gehad. Wat drijft Irene om dit te doen? Hoog tijd voor een interview met deze bevlogen vrouw. 
Ook op spiritueel niveau zijn er mogelijke verklaringen te geven voor het voortijdige vertrek van je ongeboren kindje. Misschien was een van jullie beiden toch nog niet klaar voor een kind en liep het daarom uit op een miskraam? Misschien kwam je kindje je door middel van deze ‘kleine geboorte’ helpen bij wat je nog te leren hebt…?