Online consultatiebureau voor miskraammoeders
Door: Edith Hagenaar
Ikzelf heb nooit een miskraam gehad, maar enkele van mijn vriendinnen wel. De emotie die gepaard gaat met een miskraam van vooral een prille zwangerschap wordt vaak door de (medische) omgeving niet erkend, en je kunt het gevoel hebben dat de gevoelens die je hebt maar onzin zijn en misplaatst zijn.
“Ritueelmeditatie, bewust rouwen om je miskraam” verder lezenDoor: Eugene Klooster
Na enige jaren samenwonen, zijn we getrouwd. Mijn vrouw stopte na een poos met de pil en raakte snel zwanger. Maar onze zoon Tom kondigde zich al in de 15e week zwangerschap aan, uitgeplast in de beker van ‘Moeders voor Moeders’. Dit is mijn verhaal.
“Vader van kleine Tom” verder lezen
Wat kan er verbeterd worden aan de nazorg bij een miskraam? Eline, studente verloskunde, heeft hier onderzoek naar gedaan. Wat onder andere duidelijk is, dat de reguliere gezondheidsmedewerkers zich bewust zijn van de behoefte aan meer nazorg dan nu geboden wordt. Een verpleegkundige zei: cliënten willen bij de begeleiding hun verhaal kwijt. Deze verpleegkundige geeft ook aan dat in de afgelopen tien jaar er meer in een kortere tijd moet gebeuren en dat daardoor er minder tijd is voor de cliënt.
“Nazorg bij een miskraam” verder lezen
Een miskraam heeft een grote impact op je leven. Het is niet alleen een toekomstige baby die je verliest, het zijn ook je verwachtingen die ineens op zijn kop staan. Het is ook de confrontatie met gemis, verdriet, pijn. Er zijn al allerlei ideeën door je hoofd gegaan. Het iets zo graag willen en dan abrupt niet doorgaan. Het voelt aan als een valse start. Je mag weer helemaal opnieuw beginnen, terwijl je al zover was. Deze tips helpen je bij je miskraamverwerking.
“7 tips bij je miskraamverwerking” verder lezenDoor: Ingrid Klooster
Het is 19 jaar geleden nu, maar ik weet het nog als de dag van gisteren. Ik ben zwanger van mijn eerste kind. Ik kan mijn geluk niet op. Terwijl niemand nog wat ziet, zit ik voor mijn gevoel al met z’n tweetjes op de fiets. Nooit was ik zo gelukkig.
“Moeder van kleine Tom” verder lezen
Kinderen krijgen is niet vanzelfsprekend voor Alma en haar man. Na een lange en emotioneel zware weg van wachtlijsten, operaties en complicaties is het eindelijk gelukt om Alma’s eicellen en haar partners zaadcelweefsel bij elkaar te brengen. Alma is een opgewekte jonge moeder van een gezonde dochter. Ik spreek haar op de geboortedag van Pixel.
“Afscheid van Pixel” verder lezen
Een klein jaar later raakt Thea wederom zwanger. Nu test ze ‘positief’ en ze vindt dit ‘een lot uit de loterij ’. Toch gaat het na zes weken weer mis en wordt het vruchtje na dertien weken afgestoten.
De verloskundige geeft opdracht om het vruchtje op te vangen. Maar dan komt als eerste het eerdere ongeboren kindje eruit: vijf centimeter lang, zonder beentjes.
““Ik ben eindelijk weer gaan leven”” verder lezen
Jantien voelt zich ziek, zwak en misselijk. Juist nu ze afgesproken heeft om naar een therapeut te gaan. Dit komt heel slecht uit. Ze vraagt zich af of ze zal afbellen? Ze belt de praktijk. Daar krijgt ze te horen dat het ervaren van chaos een normale reactie is op wat er gaat gebeuren en ik adviseer haar om toch te komen. En het klopt. Na de sessie voelt Jantien zich kiplekker.
“Miskraam verwerken … chaos” verder lezenDoor: Riet van Rooij
Tot besluit een verhaaltje. Ik schreef het voor een tweeëneenhalfjarig jongetje, Wouter. Zijn ouders zochten naar een vorm om hem te vertellen, dat het zusje dat binnenkort geboren zou worden, niet levensvatbaar was. Omdat de woorden die ik voor Wouter vond, voor veel meer mensen betekenisvol en troostrijk bleken te zijn, neem ik het hier op.
“Een kort verhaal voor een kind” verder lezen
Na een moeilijke periode waarin je alle voors en tegens hebt afgewogen, zelfs meerdere keren, heb je besloten om deze prille zwangerschap af te breken en te kiezen voor een abortus. “Abortus: neem ik iemand mee?” verder lezen