Online consultatiebureau voor miskraammoeders
Door: Ingrid Jetten
Veel moeders vragen zich af na de miskraam: ‘Wat als…’, ‘Had ik maar…’ of ‘Waarom is mijn kindje niet gebleven…?’
Afscheid nemen van je kindje is heel verdrietig. Veel moeders ervaren deze periode vaak als één van de zwaarste periode in hun leven. Het praten over of met het kindje kan troost bieden en/of helpen bij de verwerking van het verlies. “Verwerk je verdriet door te praten” verder lezen
Of je nu zelf beslist hebt om je zwangerschap af te breken (abortus) of dat het je overkomen is (miskraam), het is een verlies dat de moeite waard is om te onderzoeken en te helen. Het verdriet kan je lang bij je dragen en een continue onderstroom zijn van ellende volgens de inmiddels overleden auteur Louise Hay. Je kan (alsnog) beginnen met het rouwproces en de helende werking van rouwen ervaren. “Louise Hay en het rouwproces bij miskraam” verder lezen
Door: Mascha
Ken je soms dat eenzame gevoel? Dat je het wel uit zou willen schreeuwen van verdriet, maar je vindt de juiste woorden niet. Om je heen blijft deze bubbel hangen, als een soort donderwolk die elk moment kan ontploffen. “Het Liefdeshoekje, de plek om (kinder)harten te helen” verder lezen
Door: Christel Goulancourt
Elk mens heeft zijn of haar eigen manier van omgaan met rouw. Het verliezen van een kindje betekent altijd het verliezen van een stukje van je toekomst. Ineens is alles anders, alles waar je naar uitkeek is weggerukt.
Hoe lang de zwangerschap heeft geduurd, maakt voor het gevoel van verlies vaak niets uit. Vanaf het moment dat je zwanger bent, begin je met het opbouwen van een band met je ongeboren kindje. Wanneer blijkt dat het kindje niet levensvatbaar is, worden dromen en toekomstplannen ruw verstoord. “Man en vrouw in rouw” verder lezen
Helaas hebben we onlangs een miskraam gehad, op de echo was geen kloppend hartje meer te zien. Dit was de derde miskraam in ongeveer een jaar tijd: de eerste keer bij 6 weken, de tweede bij 15 weken en nu bij 9 weken zwangerschap. ““Dankbaar dat ik een tijdelijk nestje mocht zijn”” verder lezen
Wat kunnen je naasten en collega’s zeggen? Eigenlijk niet veel. Ze hoeven er alleen maar te zijn. Samen een bakkie troost drinken. Ruimte geven om je verhaal te vertellen. Het niet erger maken met hun woorden en het niet afdoen met hun woorden. Niet telkens vragen hoe het met je is, het antwoord is voorlopig nog hetzelfde. “Bakkie troost na je miskraam” verder lezen
Door: Riet van Rooij
In welk stadium van je zwangerschap je verlies ook plaatsvindt, hoe oud of jong je ook bent, hoe gewenst of overrompelend je baby ook was, hoeveel kinderen je ook al hebt en hoeveel je er nog kunt krijgen: als je zwangerschap geen levend kindje in je armen achterlaat heb je reden om te rouwen. Hier liggen leven en dood zo dicht bij elkaar dat het niet te vatten is. Je ziel ligt overhoop en je hart bloedt. “Een plek voor je verloren kind” verder lezen
Je hebt een groep vrouwen die dezelfde behoefte voelen als jij en over hun miskraam willen praten. Die ook een uitlaatklep voor hun miskraam verleden willen hebben. Het is zover: je gaat starten en je praatgroep leiden. “Hoe een praatgroep leiden voor miskraamvrouwen?” verder lezen
Door: Irene Otto
Als je een miskraam hebt gehad krijg je vaak de vraag hoe ver je was. Alsof het erger is naarmate je langer zwanger was. Hoe intens je je verdriet beleeft kun je echter niet afmeten aan de lengte van de zwangerschap. Het heeft meer te maken met de verwachtingen, de hoop en/of de plannen die je al had voor het kindje dat in je groeide. Het heet niet voor niets ‘In verwachting zijn’… “Een verlieservaring die je raakt” verder lezen
Soms heb je behoefte om over je miskraam te praten als jouw omgeving er niet (meer) echt open voor staat. Je kunt je dan aanmelden bij een praatgroep. Maar hoe vind je zo’n praatgroep? En als er geen praatgroep is, kan je er dan zelf eentje starten? Hoe hoe je dat dan? “Hoe start ik een praatgroep voor miskraamvrouwen?” verder lezen