Online consultatiebureau voor miskraammoeders
Jazeker is dat mogelijk. Je werkgever kan een uitkering voor je aanvragen wegens een voortijdig einde van je zwangerschap. Als dat voor de 24e week zwangerschap is, gaat het om een ziektewet uitkering. Na 24 weken zwangerschap gaat het om een bevallingsuitkering waar wel een zwangerschapsverklaring voor nodig is. Let er wel op dat je te maken krijgt met het UWV. Hier vind je meer info. (Thea van Dijk, oprichter MiskraamVerwerken.nl)
Wel degelijk kun je door het niet verwerken van een miskraam jezelf tegenkomen. Ik maak het als miskraamcoach en als mens in het dagelijks leven mee. Een tijd geleden had ik nog een cliënte die vanwege haar verantwoordelijke baan zich na haar miskraam volledig op haar werk had gericht. Ze gaf haar verdriet nauwelijks ruimte. Jaren later heeft ze dit moeten bekopen met een burn-out waarna ze bij mij terechtkwam. Helaas is zij niet de enige. Maar gelukkig is mijn vroegere cliënte weer aan het werk nadat ze alsnog haar rouwproces heeft doorlopen. (Diana Wouters-Sellis, miskraamcoach)
Aan de slag gaan met je miskraamverleden is belangrijk. Allereerst voor jezelf, want als jij je eigen rouwproces uit de weg gaat, kan jij je vroeg of later flink tegenkomen. Ook kan het zijn dat je gezin hier last van gaat ondervinden. Je andere kinderen kunnen bijvoorbeeld plaatsvervangend rouwen om hun afwezige zus of broer. Ik adviseer je jouw miskraam te verwerken op de manier die bij jou past. Op deze pagina zie je welke begeleiders bij jou in de buurt zitten. (Joyce Beckker, Soul MatchMaker)
Hier zijn verschillende manieren voor. Maak bijvoorbeeld samen met je dochter een mooie liefdesbrief aan je Vlinderkind. Schrijf hier jullie diepste gevoelens in en verwoord zo de band die je samen ervaart. Het kan ook in de vorm van een gedicht of lied. Je kan ervoor kiezen om deze in te lijsten of op te bergen in een mooie box. Ook kan het bijzonder zijn, om deze liefdesbrief te delen met anderen. Kies zelf de manier die bij je past! (Mascha)
Het verliezen van een kindje betekent altijd het verliezen van een stukje van je toekomst. Vrouwen zoeken vaak emotionele uitwisseling en vinden het soms moeilijk dat de man geen pijn en verdriet laat zien en juist afleiding zoekt in werk of andere bezigheden. Mannen vinden vaak dat hun vrouw eens moet ophouden met het ophalen van de pijn die hij niet wil voelen. De oplossing ligt in het midden. Sommige vrouwen mogen dingen gaan ondernemen en van alles aangrijpen wat hun leven zin kan geven. Mannen mogen leren hun verdriet te ervaren en te delen in plaats van het te verdringen en te vermijden. Juist door deze verschillende manieren van rouwen, zou je van elkaar kunnen leren door er een balans in te vinden zodat je elkaar weer vindt in dit midden. Maar op het moment dat je middenin de rouw zit, kun je dit echter moeilijk zien. Soms is het daarom beter om het tijdelijk ieder op zijn eigen manier aan te pakken en dit te respecteren. Maar: verlies elkaar zeker niet uit het oog! (Christel Goulancourt, coach/counsellor)
Het komt af en toe voor dat het niet verwerken van een miskraam kan lijden tot een echtscheiding. Als echtparen zich bij mij melden met het verzoek om hun scheiding te regelen, beginnen we met een scheidingsmelding. Echtparen vertellen dan wat de reden is dat ze besloten hebben om te gaan scheiden. Laatst had ik nog een koppel aan tafel die hun twee miskramen niet samen had verwerkt. Ze konden er met elkaar niet over praten en hebben ook niet naar de juiste begeleiding gezocht om dit verlies samen te delen, waardoor ze uit elkaar zijn gegroeid. Hieruit blijkt wat een impact een miskraam in je relatie kan hebben. (Paulien Boehle, echtscheidings mediator)
Een gezond kindje op de wereld zetten is voor velen van ons een diep verlangen. Maar na een aantal miskramen kun je niet meer relaxed zijn en zit je in een overlevingsstand. Elke dag sta je op met een diepgewortelde en gekoesterde wens. Het kan je helpen om in je omgeving met anderen erover te praten. Daarnaast adviseer ik je om samen met je partner dingen te ondernemen, even de zinnen te verzetten door bijvoorbeeld ergens te gaan lunchen. Ook raad ik je aan een dagboek bij te houden waarin jij je intiemste gevoelens en gedachten kan opschrijven. (Diana Wouters-Sellis, miskraamcoach)
Ongewenste kinderloos treft vele vrouwen en mannen in de kern van hun wezen en raakt diepliggende, kwetsbare emoties. Het is dan ook hard werken te rouwen om de kinderen die er niet zijn. Afscheid te nemen van het verlangen naar een kind en ouderschap. En het leven een andere inhoud te geven dan dat men altijd had gedacht. Ieder mens rouwt op zijn eigen wijze, mannen en vrouwen rouwen daarnaast ook nog eens verschillend. Mijn advies is om een vorm te vinden om jullie verlies rondom je onvervulde kinderwens verweven te krijgen in je leven. Daar zijn diverse manieren voor. (Ingrid Vlemmings, therapeute)
Mijn advies: inventariseer eerst wat er bij je in de buurt georganiseerd wordt. Je kan contact opnemen met maatschappelijk werk en RIAGG met de vraag of ze groepen hebben voor vrouwen met een miskraam. Je kan ook contact opnemen met je verloskundige of zij weet of er bestaande groepen zijn waar je terecht kunt. Daarnaast zijn er ook online praatgroepen waar jij je verhaal kwijt kan. (Thea van Dijk, coach/trainer)
Contact maken met je ‘stille’ kindje klinkt heel onwerkelijk. Toch is dit een behoefte die steeds meer vrouwen uitspreken. Praten met je kindje lijkt lastiger dan het is. Het is als ‘tegen jezelf praten’ en dan ook nog een antwoord krijgen! Deze antwoorden kunnen heel bijzonder zijn: “Mama luister je nou!” Of “Ik wil zo heel graag bij jullie wonen!” Wanneer de moeder luistert met haar Hart zal haar kindje exact de vinger op de goede plek kunnen leggen. Hij of zij wil heel graag dat mama en papa meer gaan vertrouwen op hun gevoel. (Ingrid Jetten, troostcoach)
Abortus is bij wet gelegaliseerd. De (Rooms Katholieke) Kerk wijst abortus af. Sommigen vinden abortus een vorm van geboortebeperking of gemakzucht. Maar ik heb nooit iemand ontmoet die een abortus overwoog uit gemak! Vaker zit de pijn rond het geweten, rond je eigen ethiek. ‘Welke waarde heb ik dit beginnend leven toegekend”. En kun je hierin de vraag beantwoorden: ‘Voel ik me schuldig of heb ik schuld?’ En dat is een vraag die je alleen zelf kunt beantwoorden. Je kunt het goedmaken met jezelf, door met mildheid en compassie naar je situatie te kijken. Sterkte! (Simone Hoogeveen, hulpverlener)