Door Ingrid Klooster
Mei 1995. Mijn schoot is leeg. Ik zit stil en kijk naar buiten, zonder gedachten, mijn wereld is tot stilstand gekomen. Al mijn verwachtingen, mijn ongeremde vreugde, het oergevoel van moeder zijn. Het is weg. Buiten bloeit een Japanse kers. Een nieuw begin, nieuw leven. Ik zie het niet. Ik zit stil. Het is leeg in mijn buik en in mijn hoofd.
En dan opeens een wonder. Buiten achter het raam zie ik in een flits mijn gestorven opa weglopen met een klein blond jongetje aan de hand. Heel duidelijk, heel even en dan zijn ze weg. ““Zij gaven mij het bewijs van het leven na de dood”” verder lezen
Toen ik na zeven ’magere jaren’ eindelijk weer zwanger was, beleefde ik dat meteen zeer intens. Ik ervoer al van het begin af aan contact met de ziel van het kind; we noemden haar Huppeltje. Ik voelde in mijn buurt regelmatig een concentratie van energie die warmte uitstraalde. 
Ook op spiritueel niveau zijn er mogelijke verklaringen te geven voor het voortijdige vertrek van je ongeboren kindje. Misschien was een van jullie beiden toch nog niet klaar voor een kind en liep het daarom uit op een miskraam? Misschien kwam je kindje je door middel van deze ‘kleine geboorte’ helpen bij wat je nog te leren hebt…? 
Door: Ingrid Jetten
Veel moeders vragen zich af na de miskraam: ‘Wat als…’, ‘Had ik maar…’ of ‘Waarom is mijn kindje niet gebleven…?’
Op lichamelijk niveau vindt heling van een misgelopen zwangerschap plaats door liefdevol contact te maken met je buik. Je buik lijkt misschien een tijdlang leeg en koud, of juist gevuld met een donkere zwaarte. Door je buik te (laten) wiegen, te (laten) koesteren, zacht te (laten) masseren en door te dansen met je buik kun je de daar ontstane pijn ingaan; daar doorheen kun je na verloop van tijd weer voeling krijgen met de oerkracht die huist in je buik: je eigen, scheppende levenskracht. 
Ikzelf heb nooit een miskraam gehad, maar enkele van mijn vriendinnen wel. De emotie die gepaard gaat met een miskraam van vooral een prille zwangerschap wordt vaak door de (medische) omgeving niet erkend, en je kunt het gevoel hebben dat de gevoelens die je hebt maar onzin zijn en misplaatst zijn. 
Door: Ingrid Jetten