Online consultatiebureau voor miskraammoeders
Door: Edith Hagenaar
Ikzelf heb nooit een miskraam gehad, maar enkele van mijn vriendinnen wel. De emotie die gepaard gaat met een miskraam van vooral een prille zwangerschap wordt vaak door de (medische) omgeving niet erkend, en je kunt het gevoel hebben dat de gevoelens die je hebt maar onzin zijn en misplaatst zijn. “Ritueelmeditatie, bewust rouwen om je miskraam” verder lezen
Door: Riet van Rooij
Ook op spiritueel niveau zijn er mogelijke verklaringen te geven voor het voortijdige vertrek van je ongeboren kindje. Misschien was een van jullie beiden toch nog niet klaar voor een kind en liep het daarom uit op een miskraam? Misschien kwam je kindje je door middel van deze ‘kleine geboorte’ helpen bij wat je nog te leren hebt…? “Spiritueel aspect van een miskraam” verder lezen
Door: Ingrid Jetten
Veel moeders vragen zich af na de miskraam: ‘Wat als…’, ‘Had ik maar…’ of ‘Waarom is mijn kindje niet gebleven…?’
Afscheid nemen van je kindje is heel verdrietig. Veel moeders ervaren deze periode vaak als één van de zwaarste periode in hun leven. Het praten over of met het kindje kan troost bieden en/of helpen bij de verwerking van het verlies. “Verwerk je verdriet door te praten” verder lezen
Door: Riet van Rooij
Tot besluit een verhaaltje. Ik schreef het voor een tweeëneenhalfjarig jongetje, Wouter. Zijn ouders zochten naar een vorm om hem te vertellen, dat het zusje dat binnenkort geboren zou worden, niet levensvatbaar was. Omdat de woorden die ik voor Wouter vond, voor veel meer mensen betekenisvol en troostrijk bleken te zijn, neem ik het hier op.
Door: Ingrid Jetten
‘Zielskinderen’ is een uniek boek dat je op een bijzondere manier kennis laat maken met de verbondenheid en het contact met je ongeboren kindje (ook na een miskraam of abortus). “Ontmoet jouw zielskind, (ook) na een miskraam of abortus” verder lezen
Door: Boukje Canaan
In 2001 was ik zwanger en ergens voelde het niet prettig… We hadden in 1999 al een gezonde dochter gekregen en die zwangerschap is heel fijn geweest. Dit keer had ik veel pijn in mijn buik en kreeg ik al harde buiken af en toe. Ik vertelde dit aan mijn verloskundige, maar die reageerde laconiek. Er werd niet naar me geluisterd. Ik was al bijna op de helft van deze zwangerschap toen ik op een morgen veel pijn en krampen voelde. “‘Mijn ongeboren tweeling wilde ik niet uit elkaar halen’” verder lezen
Lieve Joshue, waarom ging jij ook net als Joshua eerder weg? Waarom heb jij mij ook alleen gelaten? Ik had zo’n drang om te leven dat ik met mijn aangezicht naar voren geboren ben, in plaats van met mijn schedel. Zodat ik direct kon ervaren hoe het hier is.
Heel lang heb ik mij eenzaam gevoeld. Ik kon mij eenzaam voelen tussen groepen mensen die ik heel goed kende en mij een warm hart toe droegen. Ik kon mij eenzaam voelen op een drukke verjaardag. Ik ben boos op je dat je besloten hebt om niet mee te komen. “Ik mis je Joshue” verder lezen
Een coach vertelde mij eens dat als ze ging zitten en zichzelf allerlei vragen stelde, de antwoorden spontaan bij haar binnenkwamen. Wauw, dat wilde ik ook. Welnu, enkele jaren later gebeurt dit ook! De antwoorden komen niet direct via mij binnen, maar via mijn collega Joyce. Tenminste zo lijkt het. “Wat is Soul MatchMaker?” verder lezen
Door: Ingrid Jetten
Een zacht lief stemmetje in mij laat zich horen: “Mama?….
Door: Jacqueline van Dongen
Mijn kindje zijn hartje was gestopt met kloppen.
Op het moment toen ik dit beeld op het echo scherm zag voelde ik een enorme golf van ondraaglijke pijn opkomen.
De golf van pijn werd vrijwel direct afgedekt door een gevolg van verdoving. Alsof de verloskundige een injectiespuit met morfine in het hart van mijn gevoel spoot. Het vervlakte gevoel voelde heel naar. Ik voelde me zo vervreemd van mijn zelf. “‘Mijn kindje Raven is dood’” verder lezen
