Dit is wat ik gedaan heb. Ik dacht dat dit de beste aanpak was. Ik wist niet beter. Hoi, ik ben Thea en ondertussen een paar jaar ouder en wijzer. Nu weet ik dat weggestopte emoties op een later moment zich melden in de vorm van een of ander ongemak. In mijn geval oververmoeidheid.
Drie maanden was ik ziek thuis. Ik durfde amper over straat te gaan en alles koste mij enorme inspanning. Pas toen ik erkende dat er misschien meer aan de hand was, ben ik hulp gaan zoeken.
Het plotseling vroegtijdig afbreken van een zwangerschap roept allerlei emoties op. Het kan opluchting zijn, omdat je nog niet klaar bent om moeder te worden en je leven anders in te richten.
Verdriet, omdat je zo gehoopt had dat het dit keer wel goed zou komen. Je zag jezelf al achter de kinderwagen lopen en je kindje trots aan je vriendinnen laten zien.
Boosheid, omdat je het zo onterecht vind dat dit jou moet overkomen. Waarom ik?
Schaamte, het voelt alsof je lichaam gefaald heeft, alsof je niet goed genoeg bent.
Jaloersheid, het groenogige monster kan zich spontaan melden, ook al wil je dit niet.
Na een miskraam kan het moeilijk zijn om blij te zijn voor je zwangere vriendin of om op kraambezoek te gaan.
Je lichaam vertrouwen en contact met je lichaam maken kan ook moeilijk zijn.
Weet dat al deze emoties erbij horen. En je kan altijd hulp vragen.
Lieve groeten
Thea van Dijk
Photo by Tamara Bellis on Unsplash