Het onvermijdelijke heeft plaatsgevonden: een miskraam.
- Je kon het niet tegenhouden.
- Je moest het loslaten en het laten gaan.
- Je bent thuis of gaat naar huis of misschien is het al iets langer geleden.
- Je voelt je letterlijk en figuurlijk leeg, koud of onzeker.
- Je bent een stuk van jezelf kwijtgeraakt.
- Je voelt je niet meer heel, niet meer compleet.
- Misschien heb je schuldgevoelens.
De eerste periode luistert de omgeving wel, maar daarna is het mogelijk dat jij je verhaal niet meer kwijt kunt en dan in een vacuüm komt te zitten. Je weet hier even niet mee om te gaan. Het is net of het er niet is geweest, of dat het buiten jezelf om is gebeurd. Maar je wilt er wel over vertellen want dat geeft jou het gevoel dat je kindje nog bestaat.
Lichamelijk ben je na deze periode misschien wel goed hersteld, maar emotioneel zit je in een achtbaan. Je zit in een rouw proces, en komt in aanraking met verschillende gevoelens en emoties zoals ontkenning, boosheid, verdriet of angst.
Samen met jou lopen we deze processen door en kijken we welke werkvorm het beste bij je past. Dat kunnen gesprekken zijn, creatieve werkvormen of lichaamswerk.
Het is belangrijk dat je ongeboren kind bestaansrecht krijgt om voort te kunnen leven en mee te lopen in jouw verdere levensproces.
De Sinne
Janneke Oedzes
Assen